Het leven van een interim finance professional
Detachering is iets dat je leuk moet vinden. Maar hoe weet je of het je ligt? Het is eigenlijk best simpel: je werkt een paar maanden op een job waarvan je dacht dat deze het helemaal had. Tot je verbazing is dat toch niet het geval. Het is nog wel leuk, maar de uitdaging is weg. Eigenlijk ben je stiekem wel toe aan iets anders. Het werk wordt routine en je mist iets. Iets dat je niet helemaal kunt definiëren. Is het gebrek aan afwisseling of ligt het aan de werkplek?
Echt wel Finance
Deze gedachten gingen door me heen voordat ik ervoor koos om de detachering in te gaan. “Wat wil ik”, vroeg ik me voornamelijk af. Een belangrijke vraag voor een net afgestudeerde in Bedrijfskunde met afstudeerrichting Controlling. Inmiddels had ik twee jobs gehad. Een daarvan zou financieel-administratief zijn, maar bleek meer om marketing en projecten te draaien. De andere betrof een managementfunctie, waarvan me verteld was dat er echt Finance aan te pas zou komen. Nou, mooi niet dus. Hoe kon ik ervoor zorgen dat Finance ditmaal wel voldoende deel van mijn werk zou uitmaken, of dat ik in ieder geval een stap in deze richting zou zetten? Tenslotte heb ik ervoor gestudeerd. Op dat moment bedacht ik dat het wel wat voor me zou kunnen zijn.
Een kleine financiële organisatie gaf me de kans om in dienst te treden. Mijn eerste opdracht had ik na drie weken al binnen: bij Heineken Vrumona als commercieel assistent toezicht houden op de budgetten van acht accountmanagers en hierin adviseren. Ook zou ik helpen met het regelen van evenementen en het managen van relaties. Een allround job die vier maanden zou duren, vanwege vervanging tijdens een zwangerschapsverlof. Door een tekort aan accountmanagers mocht ik daarna assisteren in het buitendienstteam. Helemaal niet Finance-gerelateerd, zou je zeggen. Toch wel, mijn eigen budget beheren en investeringsbeslissingen maken.
Topklussen
In 14 maanden een topklus neergezet: iedereen tevreden en ik een onwijs mooie tijd gehad. Zo volgden meer klussen: bij Powerhouse beheerde ik de gehele financiële administratie. En bij Provincie Flevoland kon ik de medewerkers van de financiële administratie naar een hoger niveau brengen door het voortouw te nemen in de werkzaamheden en hen te coachen. Tenslotte heb ik bij Brightsight de functie van assistent-controller vervuld en de complete administratie beheerd, inclusief alle rapportages voor het management. Daarnaast heb ik mijn Master Management & Control kunnen afmaken.
Na drieënhalf jaar was ik op interimbasis werken nog niet beu. DPA Finance benaderde me en bood me nieuwe kansen in de vorm van een nieuwe opleiding en nieuwe opdrachten. Een mooi moment om over te stappen. Via DPA kwam ik bij Staples terecht. Niet zomaar natuurlijk. Het lastige, maar meest uitdagende voorafgaand aan een opdracht is de intake. Die is te vergelijken met een sollicitatiegesprek, maar korter: meer een persoonlijke toelichting van je cv. Vaak willen ze je gewoon even zien, ze weten immers al veel van je via je accountmanager. Soms gaat het om de keuze tussen jou en een andere professional. Vooraf oefen je met je accountmanager, die kent de opdrachtgever. Als je bent wat ze zoeken, dan kun je starten.
Bij Staples vervul ik de functie Finance Manager P2P voor IT. Een collega vervult deze functie voor Marketing waardoor we recht tegenover elkaar zitten. Dat kan dus ook gebeuren. Met een collega op opdracht, waardoor je elkaar kunt helpen en ondersteunen. Een paar maanden later ben ik het nog steeds niet beu. In augustus 2014 ging DPA samen met interim- en adviesbureau Fagro een onderneming die vooral in Zuid- en Oost-Nederland actief is. Daarna kreeg ik de kans om Fagro Randstad mede op te richten.
Elke opdracht is anders
Ik verwacht nog wel even als interim finance professional te werken. Er zitten voor mij vooral leuke aspecten aan. Ontwikkeling staat centraal bij Fagro en DPA: opleidingen vormen een kernpunt. Alles is bespreekbaar. Ook krijg je een auto en telefoon. Niet onbelangrijk natuurlijk. Werk je hard, dan werkt DPA hard voor jou. Ook denken ze met je mee in kansen: als een opdracht het niet helemaal voor je is of je in je ontwikkeling belemmert, dan wordt naar een oplossing gekeken.
Op opdracht werkt het net zo. Als je je open opstelt, commitment toont en bereid bent de handen uit de mouwen te steken, word je bij alles betrokken. Elke opdracht is anders. Als het aan werkzaamheden niet alles bevat wat je leuk vindt, heb je de geruststellende gedachte dat het tijdelijk is. De volgende klus is wel weer leuk. Daarnaast is het nooit zo dat het geheel niet leuk is. Ook al is de opdracht wat minder, routine komt er niet echt in door de korte duur. De bedrijven zijn vaak erg blij met je komst, waardoor er een prettige sfeer is zolang jij je open opstelt, hard werkt en je aanpast aan de cultuur. Daarentegen zijn de werknemers soms niet blij met je komst; een reorganisatie kan ook onderdeel uitmaken van je opdracht. Ook hier leer je dan weer mee om te gaan. Een uitdaging weliswaar, maar daarom kies je ook voor werken als interim professional…