De persoonlijke reis van transgender Selina

“Van kinds af aan voel ik dat mijn gender niet helemaal klopt. Gedrag en andere kenmerken van jongens van mijn leeftijd herkende ik niet. Tegen mijn ouders zei ik dat ik lang haar wilde en ik kleedde me vrouwelijker, in skinny jeans bijvoorbeeld. Voor de rest deed ik niets met mijn ‘anders zijn’. Ik voelde me wel vrouwelijker, maar onderdrukte dat een beetje. Ook toen ik volwassen werd en ging werken, voelde ik me opgesloten in mijn gender. Schaamte was altijd aanwezig. Wat zullen mensen wel niet denken? Het heeft tot november 2021 geduurd voordat ik uit de kast durfde te komen als transgender. Ik was toen 34.”

Coming-out als transgender

“De eerste met wie ik over mijn twijfels praatte, was mijn toenmalige vriendin. We hadden net verkering en hoe meer ik mijn gevoel bespreekbaar maakte, hoe meer ik mij verbonden voelde met mijn vrouwelijke gender. Mijn familie en vriendengroep waren de volgenden in de rij. Ook zij reageerden positief en herkenden mijn verhaal. Door het opener zijn voelde ik meer en meer dat mijn vrouw zijn klopt. Ik gaf er ook meteen meer uiting aan in mijn kleding en make-up. Nu werd het tijd dat ik mijn collega’s ging inlichten. Best lastig vond ik, want hoe ver ga je met het delen van informatie? Ik wilde niet dat mijn persoonlijke ontwikkeling belemmerend zou zijn voor mijn professionele carrière.”

Gesprek met leidinggevende

“Ik besloot mijn manager Gabor te benaderen met de vraag of we ergens rustig konden praten. Ik vertelde dat ik iets persoonlijks wilde bespreken en dat ik daar de tijd voor wilde nemen. Hij stelde voor nog hetzelfde weekend ergens wat te gaan eten. Eenmaal aan tafel in mijn favoriete Japanse restaurant Tatsu vertelde ik dat ik voortaan als vrouw door het leven ging. Dat dat een verandering van uiterlijk en naam betekende en dat ik ook lichamelijk wil veranderen door middel van hormoontherapie. Zeker in het begin voelde ik me best kwetsbaar. Zou hij het gek vinden? Gelukkig voelde ik de ruimte om dit aan te kaarten bij Gabor. Ik had geen zorgen dat ik ontslagen werd of zo. En inderdaad: hij reageerde erg fijn, ondersteunend en liefdevol.”

“Wel vroeg ik me af hoe de klant waar ik zat, het ministerie van Economische Zaken en Klimaat, zou reageren. Bovendien stuurde ik daar als Product Owner twee teams aan van mensen met allerlei verschillende achtergronden. Zou iedereen me blijven accepteren als leidinggevende? Gabors woorden zorgden voor een waar omdenkmoment. ‘Als iemand er problemen mee heeft, dan is dat niet jouw probleem.’ Dat gaf me wel opluchting. In de meeting die ik speciaal hiervoor met mijn teams organiseerde, reageerde ook weer iedereen begrip- en liefdevol. Mensen zijn geïnteresseerd en stellen vragen. Superfijn!”

Inclusieve werkgever

“Ook al is het tijdsbeeld de laatste jaren aan het veranderen, van anderen in trans-communities hoor ik nog vaak genoeg verhalen over minder positieve ervaringen. DPA is gelukkig een werkgever voor iedereen; inclusiviteit en diversiteit zijn belangrijke pijlers. Hoe je jezelf uit heeft geen invloed op hoe mensen je zien. Het gaat hier om je prestaties, niet om je uiterlijk of gender. Inmiddels heb ik een nieuw e-mailadres, gebruikt iedereen mijn nieuwe naam en krijg ik regelmatig een complimentje over mijn nieuwe rok of nagellak. Ik voel me geen exotische diersoort, maar gewoon mezelf.”

Van sociale naar fysieke transitie

“Mijn sociale transitie is achter de rug. Nu de rest nog! Laatst heb ik (eindelijk) vanuit PsyQ een verklaring genderdysforie gehad, nodig voor de wettelijke naams- en genderverandering. Pas als je de diagnose genderdysforie zwart op wit hebt, maak je aanspraak op verzekering en kun je zaken als je paspoort, bankrekening, contracten en diploma’s laten aanpassen. Als ik nu ergens mijn oude naam zie staan voelt dat niet meer fijn, dus ik zal blij zijn als alles officieel is aangepast. Verder sta ik op de wachtlijst voor een traject bij het AUMC om ook de fysieke transitie door te gaan. Op dit moment ben ik bijna klaar met mijn laserbehandelingen tegen mijn baardgroei en ik hoop eind 2022 met hormoontherapie te beginnen. Ik kan niet wachten tot ik eindelijk vrouwelijke vormen heb!”

Woman on a mission

“Hoe geaccepteerd ik me ook voel, in openbare toiletten heb ik nog vaak genoeg te maken met starende blikken of discussies in het vrouwentoilet. We leven echt in een gendergeoriënteerde wereld. Ik zou willen dat meer mensen zich realiseren dat veroordelende reacties pijn doen. Iedereen zou moeten voelen dat het oké is om naar buiten te komen. Ik voel het dan ook als mijn persoonlijke missie om voor meer bewustwording te strijden. Bij het ministerie heb ik deelgenomen aan een training Diversiteit en Inclusiviteit, waar alle leidinggevenden verplicht aan deelnemen, en een nieuwsbriefartikel geschreven over mijn coming-out. Aan het aantal reacties dat ik krijg van mensen in vergelijkbare situaties zie ik dat dit nodig en goed is. Ook bij DPA lijkt het me goed afspraken rondom toiletgebruik en aanspreekvormen vast te leggen en van dit thema een speerpunt te maken. Door awareness ontstaat begrip.”