WWZ en flexibilisering arbeidsmarkt: veel stof voor discussie
Vandaag ben ik precies een week in dienst bij DPA Legal als Interim Legal Counsel. Wat deze week extra bijzonder maakte was dat ik meteen kon aanschuiven bij een borrel en diner met mijn nieuwe collega’s van DPA Legal. Bovendien kon ik een door DPA Legal voor haar relaties georganiseerd Ontbijtseminar bijwonen. Dit ging over een onderwerp dat enorm in de belangstelling staat: de Wet Werk en Zekerheid (WWZ) en de flexibilisering van de arbeidsmarkt.
Het seminar bood een mooie kans om een aantal van DPA’s opdrachtgevers en juristen te ontmoeten. Bovendien stond er een heerlijk uitgebreid ontbijt klaar. Bovenal was ik nieuwsgierig naar eenieders ervaringen met de in juli in werking getreden wetgeving, waarmee is beoogd de wetgeving voor de arbeidsmarkt aan te passen aan de veranderende arbeidsverhoudingen. In de afgelopen jaren is het aantal vaste banen afgenomen, en het aantal flexibele werknemers enorm gestegen. Interessant is dat iedereen vroeg of laat met deze nieuwe wetgeving te maken krijgt. Dat kan als arbeidsjurist of HR manager zijn, maar uiteraard ook als werknemer met een vaste arbeidsovereenkomst, als flexibele kracht of als zzp’er.
Theorie: minder verschil tussen vast en flexibel?
De inleidende spreker was Ferdinand Grapperhaus, managing partner bij Allen & Overy en hoogleraar arbeidsrecht. Hij zette de theoretische kant van de nieuwe wetgeving uiteen, mede in het licht van de steeds flexibelere arbeidsmarkt. In zijn optiek maken de regels in de WWZ de vaste arbeidscontracten niet per se flexibeler. Ook wijst hij erop dat de voortschrijdende toename van zzp'ers ertoe leidt dat een groep buiten de bestaande collectieve regelingen valt en zich niet adequaat sociaal verzekert.
Praktijk: ervaringen van PostNL
Daarna was het woord aan Pieter Versteeg, manager arbeids-, medezeggenschap en juridische zaken en advocaat bij pakket- en postbezorger PostNL. Enorm interessant om te horen hoe PostNL in de praktijk met deze nieuwe wetgeving omgaat. Bij PostNL wordt nu met uitgebreide stroomschema’s de duur van arbeidsovereenkomsten gemonitord, zodat eventuele termijnen tijdig worden gesignaleerd en op juridisch juiste wijze worden behandeld.
Het onderwerp werd zo vanuit twee verschillende zienswijzen belicht, waarbij de sprekers elkaar mooi aanvulden met theorie en praktijkervaringen. Ook was er veel gelegenheid voor vragen uit het publiek.
Behoefte aan maatstaven en termijnen
Aansluitend op de presentaties ontstond een levendige interactie waarbij veel ervaringen en tips werden uitgewisseld. Diverse aanwezigen beaamden dat hun bedrijf in toenemende mate gebruik maakt van flexibele arbeidskrachten en dat daarmee ook de behoefte aan wetgeving die daarop aansluit, groeit. In de discussies kwam ook naar voren dat er vanuit werkgevers behoefte bestaat aan vaste maatstaven en termijnen.
Oplossingen voor een nieuwe uitdaging
Vereenvoudigd lijkt het nieuwe ontslagsysteem in ieder geval niet. Het seminar bevestigt mijn indruk dat het twijfelachtig is of het verschil tussen vaste en flexibele dienstverbanden daadwerkelijk is verkleind; de vraag blijft uiteraard in hoeverre beide soorten arbeidskrachten überhaupt over één kam geschoren kunnen worden.
